Szkoła Podstawowa im. Powstańców Śląskich w Nędzy

   Pożegnalne popołudnie rozpoczęło się Mszą św. w nędzańskim kościele o godzinie 16.00. Absolwenci zostali na celebrę zaproszeni wraz z pozostałymi uczniami obu szkół  przez miejscowego proboszcza. W świątyni też, po zakończeniu Eucharystii, odebrali świadectwa ukończenia katechezy na etapie gimnazjum.

            Na resztę uroczystości wszyscy przenieśli się do szkolnej sali gimnastycznej, udekorowanej na tę okazję długim czerwonym chodnikiem, jako że główna część programu artystycznego pomyślana została w konwencji gali rozdania orderów. Wielkie litery na ścianie na wprost widowni głosiły nazwę odznaczenia – BELFERI  DE  BESTI. Każdy z nauczycieli  uczących w klasach III był nominowany do nagrody w innej kategorii i każdy oczywiście kolejno zostawał szczęśliwym laureatem, nie dając szans pozostałym dwom nominowanym. Nie trzeba chyba dodawać, że kategorie związane były z zabawnymi powiedzonkami czy innymi cechami uczących, oczywiście kabaretowo przetworzonymi i z lekka wyolbrzymionymi, zgodnie z prawami parodii i satyry.

            Oprócz gali obie klasy zaprezentowały filmy własnego autorstwa i na własny temat, co zresztą też weszło już w stały kanon repertuarowy tych spotkań. Nie zabrakło również serdecznych podziękowań dla rodziców, potwierdzonych pamiątkowym sercem z drewna zdobionego dekupażem, oraz równie ciepłych słów ze strony uczniów klas II, żegnających o rok starszych kolegów. Ostatnie zaś słowo należało do wychowawczyń. Obie z pań – M. Bajak i K. Czogalik przygotowały dla każdego ze swych wychowanków po drobnym upominku opatrzonym zabawną charakterystyką (kl. III B) lub fraszką-zgadywanką i cytatami w funkcji wskazówek na dalsze życie (kl. III A).

            Spotkanie trwało ponad dwie godziny, ale śmiech i wzruszenia sprawiły, że nikt nie zdążył się zniecierpliwić. Na widowni było sporo rodziców i nauczycieli oraz delegacja młodszych klas.

            Następnego dnia absolwenci w obecności całej reszty uczniów po raz ostatni zameldowali się na sprawdzeniu obecności, odebrali świadectwa i nagrody, po czym aż do odjazdu autobusów wylewali łzy żegnając się ze wszystkimi wokół. No i tyleśmy ich widzieli. Oby szeroki świat wyszedł im na dobre.

                                                                                               Kornelia Czogalik